Onderkoeld vissen voeren!

Vanochtend konden wij zowaar uitslapen. Om 9:15 moesten wij ons namelijk melden bij Gentle Giants. Maar daar lees je zo dadelijk meer over. Maar zoals de gehele week waren wij voor de wekker wakker. Mede dankzij onze metgezellen die verbleven in de guesthouse. Drie Israëliërs, ten minste daar leken ze op, vonden het verstandig om s'ochtends om 7 uur een drie gangen ontbijt klaar te maken. Waardoor er voor de rest van de gasten helaas weinig meer over was. Maar goed wij hebben iets naar binnen gewerkt als ontbijt en zijn toen richting de haven gereden. Husavic is echt een havendorpje. Het enige wat je hier aantreft zijn visrestaurants en Whale Watching expedities.

Dus dat gaan wij vandaag dus ook doen. Wij hebben gereserveerd bij het bedrijf Gentle Giants. Je wordt gastvrij ontvangen en de dan vraagt ze ineens of wij het erg vinden dat de zee iets onstuimig is dan normaal. En dat de kans op zeeziekheid groter is daardoor. Marijke kent het en heeft als voorzorg al enkele pillen ingenomen. Haar kan hopelijk niks meer gebeuren. (Later meer info hierover). Ook vertelde ze ons dat je veel lagen kleding aan moest trekken vanwege de kou. Op de boot zullen overalls en grote regenjassen aanwezig zijn. Dus de kleding zou droog blijven. Wij de auto parkeren. De lagen kleding aan gedaan en gaan met de banaan. Wij moesten een kwartier voor tijd verzamelen voor de boot. Genoeg tijd om ons in de overalls en regenjassen te hijsen. Om 9:50 vertrokken wij met de boot, de Silvia, uit de haven. De dame aan de balie had ons al gewaarschuwd voor een onstuimige zee. Maar dat je naar een half uur varen tot de onderbroek toe zeiknat van het zeewater bent heeft ze er niet bij verteld. Door de golven klots het zeewater langs de zijkant de boot in. Oftewel zeewater vol in je bakkes! BAM! Dus iedereen op de boot had er al geen zin meer in. Laat staan de mensen die snel zeeziek worden. Je zag al een aantal mensen wit wegtrekken. Waaronder Marijke helaas. Na ander half uur op zee zagen wij dan eindelijk de eerste tekenen van leven. Een bultrug. Maar iedereen was zo koud, onderkoeld en of zeeziek dat de bultrug al weg was voordat je de camera uit de zak kon. Daarbij moest je hopen dat je camera het nog deed na al dat zeewater. Maar gelukkig zagen wel al wel snel een andere Bultrug. Wij hebben hier nog wel een kort filmpje van kunnen maken met de waterdichte gopro. Om de camera's te sparen tegen het zeewater hebben wij besloten deze niet te gebruiken. De ene camera naar de andere was gesneuveld van andere gasten waardoor het ons verstandig leek. De bemanning van de boot vroeg een aantal mensen of het nog ging. Nou het gaat zei een enkeling. Maar toen begon het vissenvoeren voor een aantal. De ene gast naar de ander werd zeeziek en het ontbijt verdween over de rand de zee in. Helaas moest Marijke zich mengen onder deze mensen en ging achter op de boot de vissen eten geven. Na een aantal Bultruggen te zien te hebben was het tijd om weer terug te varen naar de haven. Eindelijk!!!

Wij waren allemaal al zeiknat en door de kou werd dat er niet beter op. Wij kregen nog wel een warme kop Choco maar dat hielp niet tegen ijskoude handen. Als mensen ons zou vragen. Zou je het nog eens doen? HELL NO!! Het mooi om deze vissen in het echt te zien maar om ijskoud, zeiknat en zeeziek weer terug in de haven te arriveren. Nee dat nooit meer! Maar goed! Eenmaal aan de kade was het sprinten naar de auto en de kachel op standje Hell gezet. Eerst de natte kleding uitgetrokken en droge kleding aan. Heb weer iets van mijn bucketlist kunnen afstrepen. Met de blote kont op een parkeerterrein in IJsland staan. CHECK!

Toen wij eenmaal een beetje opgewarmd waren en Marijke weer een beetje evenwicht had vertrokken wij richting Reykjavik. De laatste stop van onze nu al fantastische reis. Het was een best afstand dat wij vandaag moesten afleggen. Een kleine 500 kilometer. Dat is ongeveer 4,5 uur in de auto zitten. Nu is dat geen schande omdat het landschap opnieuw weer fantastisch was. Je rijdt gewoon tussen de Windows wallpapers (achtergronden) door. Een level van Need for Speed is er niks bij. Om een uur of acht in de avond komen wij dan eindelijk aan in Reykjavic. Bij opnieuw een guesthouse. Maar deze zit er een stuk beter uit dan die van gisteravond. Wij hebben daar ons eten gekookt en hebben daar aan ons verslag gewerkt zodat jullie hiervan mee kunnen genieten. De foto's volgen zo spoedig mogelijk. Morgen wacht de Golden Circle. Tot dan!